၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလ ၁၈ ရက္
ယေန႕ ၇-၉-၂၀၁၃ ေန႕လည္
၁၂နာရီကၽြန္ေတာ့္ထံ
တယ္လီဖုန္း၀င္လာသည္။ နားေထာင္ ေတာ့
ကၽြြန္ေတာ္တို႕ေတာင္သူလယ္သမားႏွင့္
စိုက္ပ်ဳိးေရးအလုပ္သမားသမဂၢအေျခခံအဆင့္
ဖြဲ႕စည္းေရး
ေဆာင္ရြက္ေနသူက ဆက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဟသၤာတၿမိဳ႕နယ္ ရြာတရြာက သမဂၢဖြဲ႕စည္းေရးအတြက္
ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၏
ခြင့္ျပဳမိန္႕ေတာင္း ေနေၾကာင္း
ထိုအခါဖြဲ႕စည္းေရး
ေဆာင္ရြက္သူက လြတ္လပ္စြာဖြဲ႕စည္းခြင့္ရွိလို႕ မည္သူ၏
ခြင့္ျပဳမိန္႕ကိုမွ်
ေတာင္းရန္မလိုေၾကာင္း အေျခခံ စိုက္ပ်ဳိးေရးအလုပ္သမားသမဂၢ
ဖြဲ႕စည္းပုံစည္းမ်ဥ္း
ပုံစံ (၁)၊ ပုံစံ(၂)၊ ပုံစံ(၄) စသည္ျဖင့္တရား၀င္ဖြဲ႕
စည္းျခင္းျဖစ္သည္ကို ရွင္းျပရေၾကာင္း၊
အလုပ္သမားအဖြဲ႕အစည္းဥပေဒ
ကိုပါ ထုတ္ျပေၾကာင္း သို႕ပါလွ်က္ သက္ဆိုင္ရာေလဘာရုံးကို
ေမးရဦးမည္
ဟုဆိုသျဖင့္ ဆက္လက္ဖြဲ႕စည္း
မည့္အေၾကာင္းေျပာျပကာ ဆက္လက္ဖြဲ႕စည္းေပးေနေၾကာင္း
သတင္းပို႕ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီတိုင္းျပည္ထဲမွာဘဲ
အေျခခံ စိုက္ပ်ဳိးေရးအလုပ္သမားသမဂၢမ်ား
ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္မွာ
အဖြဲ႕ (၄၀၀) ေက်ာ္ရွိေနေသာ္လည္း ထိုေက်းရြာ အုပ္စုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး
အတြက္
အဆန္းျဖစ္ေနသည္ကို
အံ့ၾသမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕တိုင္းျပည္ရွိ
ျပည္သူျပည္သားမ်ားအဘယ့္ေၾကာင့္
ဤမွ်ညံ့ ဖ်င္းေနၾကသည္ကို
စဥ္းစားမိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရြာမွာ တခ်ိန္က
ဦးထြန္းသိန္းဆိုသူ ေကာက္ရိုးထုံး ရြက္လွည္းႀကဳံစီးသည္ကို
သြားသတိရမိသည္။
လွည္းႀကဳံစီး လာသူ ဦးထြန္းသိန္းကို ရြာသားတစ္ဦးက
ဦးေလးႀကီးဘာလို႕ေကာက္ရိုး ထုံးႀကီးရြက္လာတာ
တုံးေမး ေတာ့ လွည္းေလးမွာစိုးလို႕ရြက္လာတာကြ
ေျဖသည္ကိုစဥ္းစားမိေတာ့ အႏွစ္ (၅၀)လုံးလုံး
အသိဥာဏ္
ကန္းျဖစ္ေနသူေတြဟာ အမ်ားစုဘဲဆိုတာ တြက္မိေတာ့ ယခုအစိုးရကိုအျပစ္
မျမင္ခ်င္ေတာ့ပါ။
လြန္ခဲ့ေသာတစ္ႏွစ္နီးပါးအခ်ိန္က
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူေက်ာင္းဆရာ
အၿငိမ္းစားတစ္ဦး ကၽြန္ ေတာ့ထံေရာက္လာခဲ့သည္။
၄င္းကလုပ္သက္
(၂၉)ႏွစ္ေလာက္မွာ အစိုးရက ၀န္ထမ္းေတြ ေျမတစ္ကြက္
ဆီေပးေတာ့
ေငြ(၅၅၀၀)က်ပ္ သြင္းၿပီး ၿခံတစ္ကြက္ရခဲ့ေၾကာင္း
ၿခံအတြက္ဘဏ္သြင္းခ်လံကို သူငယ္ခ်င္း
ဆီအပ္ထားရာက
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူလင္မယားကြဲၿပီး ရန္ကုန္ကို
ေျပာင္းသြားသည္။ မိမိစိုက္ထားေသာ
ၿခံေဒါင့္ငုတ္(၄)ငုတ္မရွိေတာ့ဘဲ ၿခံကြက္ကိုသူတပါးက
ေက်ာက္တိုင္စိုက္ၿပီးသြပ္ႀကိဳးခတ္ထားေၾကာင္း
ေတြ႕ရွိၿပီး စုံစမ္းၾကည့္သည့္အခါ
သူငယ္ခ်င္းဆီအပ္ထားတဲ့ေငြသြင္းခ်လံကို
သူငယ္ခ်င္းကြဲသြားသည့္
ဇနီး၏ေနာက္အိမ္ေထာင္ေယာက်ာ္းက
ေရာင္းစားရာကေန သုံးဆင့္ေျမာက္၀ယ္သူက
ၿခံခတ္ထား ေၾကာင္း
သို႕ျဖစ္၍ ၿခံကြက္ကိုလက္ေရာက္ျပန္ရေအာင္
တရားစြဲဆိုရန္ အကူအညီေတာင္း လာပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္းက်ဴးေက်ာ္စည္းရိုးခတ္သူအား
စည္းရိုးဖ်က္ေပးၿပီး ၿခံကြက္ကိုလက္ ေရာက္ေပး
အပ္ေစရန္ အမႈကို စြဲဆိုေပးပါသည္။
ၿခံကြက္အတြက္ေငြသြင္းစဥ္က
ေငြသြင္းခ်လံမွာ ၄င္း ၏အမည္ေပါက္ ေနသျဖင့္
ေပ်ာက္သြားေသာ
ပစၥည္းျပန္ေတြ႕သျဖင့္တရားရုံးသို႕ ဥပေဒ၏အကာအကြယ္ျဖင့္ ျပန္ရရန္စြဲဆို
ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထိုအမႈကို
ကၽြန္ေတာ္တို႕ခရမ္းၿမိဳ႕နယ္တရားရုံး ဒု-ၿမိဳ႕နယ္တရားသူႀကီးက
ျငင္းခ်က္ထုတ္ရာ တြင္
၄င္းအႏိုင္ရေစလိုသူအတြက္ အႏိုင္ရေစမည့္
ျငင္းခ်က္ကိုထုတ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေနၿပီး အထက္
ရုံးမတက္ဘဲအမႈကိုဆက္သြားရာ ကၽြန္ေတာ္ရႈံးသြားပါသည္။
ပစၥည္းေပ်ာက္တာျပန္ေတြ႕ေသာ္လည္း ပစၥည္းရွင္မရဘဲ
ေနာက္ဆုံးအလိမ္ခံ၀ယ္ခဲ့သူကအႏိုင္ရသြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသလို႕မဆုံးပါ ဒါနဲ႕ဘဲ
အထက္ရုံးသို႕
အယူခံတက္ထားရပါသည္။ အယူခံတြင္လည္း
ကၽြန္ေတာ္ရႈံးပါသည္။ ဒီေလာက္ရွာရွာ
ေပါက္ေပါက္အမိန္႕ခ်တတ္တဲ့
ဒီလို တရားသူႀကီးမ်ဳိးေတြ
ဘယ္ေလာက္မ်ားေနသလည္း ကၽြန္ေတာ္စိုးရိမ္မိ
ပါသည္။
ထိုစိုးရိမ္ျခင္းမ်ဳိး မည္မွ်ၾကာ ေအာင္စိုးရိမ္ေနရပါမည္နည္း။
ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက
ႏိုင္ငံေရး စနစ္ႀကီးေျပာင္းေနၿပီ၊
လႊတ္ေတာ္ကလည္း ဥပေဒေတြျပန္ျပင္တန္ျပင္၊
ဖ်က္တန္ဖ်က္ ျပဳတန္ျပဳလုပ္ေနၿပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္
တရားစီရင္ေရးက်မ္း ေပါက္ကၽြံေနသနည္း။
ဘယ္ဂယ္ေပါက္ကထြက္ၿပီး
လာဒ္စားေန သနည္း။ ဆင္ျခင္တုံတရား လက္နက္တစ္ခု တည္းျဖင့္
ထြက္ေပါက္ရေနသေလာ၊
ထိုလက္နက္ကို မည္သို႕ဖ်က္ဆီးပစ္ႏိုင္မည္နည္း
ေဒါက္တာစိုင္းေမာက္ခမ္းကိုေတာ့
အႀကံေပးၿပီးပါၿပီ၊
တိုင္းျပည္ ေခါင္း ေဆာင္ဆိုတာ
မလုပ္တတ္လွ်င္လည္း
ဆင္းေပးသင့္ပါသည္။
ကိုယ္ညံ့ေနလွ်င္တိုင္းျပည္နာသည္
ျပည္သူနာသည္ဟုခံယူရေပမည္။
ဒီစက္တင္ဘာ ပထမပတ္
ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္တြင္
ဖ်ာပုံဘက္ကလယ္သူမႀကီးတစ္ေယာက္၏
ေျပာစကားကိုေတြ႕ရသည္။ လယ္တစ္ဧကနာမည္ေျပာင္းခ
တစ္ဧကတစ္ေသာင္းေပးရသည္။ ဖခင္ ကြယ္လြန္၍ဘဏ္
ထုတ္ရန္ဖခင္အမည္မွမိမိအမည္ကိုေျပာင္းေတာ့
လယ္(၈)ဧကဖို႕ေငြ (၈၀၀၀၀)က်ပ္
ေပးရသည္ဟုဆိုသည္။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားေတာ့
ယခင္ေခတ္ကေစ်းႏႈန္းအတိုင္းပါလားဟု
ခံစားမိပါသည္။ ယခင္ေခတ္ကဆိုလွ်င္ လယ္တစ္ဧက
အေရာင္းအ၀ယ္နဲ႕ နာမည္ေျပာင္းဆိုက
ေငြက်ပ္တစ္ သိန္းႏႈန္း ရွိသည္။ လယ္ထဲမွာကန္တူးခ်င္ေသးသပ
ဆိုလွ်င္ က်ပ္ႏွစ္သိန္း၊
မိဘက သားသမီးနာမည္ေျပာင္းလွ်င္
တစ္ဧကက်ပ္တစ္ေသာင္း ဘဏ္ေခ်းေငြတစ္နာမည္ (၂၀၀၀)က်ပ္
သည္ယခင္ေစ်းႏႈန္း မ်ားျဖစ္ၾကသည္။
ယခင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးေတြက
လစာတစ္ျပားမွမရလို႕
ထိုလာဒ္ေငြကေလးမ်ားႏွင့္
စရိတ္လုပ္ရ
သည္ထားပါ
ယခုစရိတ္တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္းရေတာ့လည္း
သည္အတိုင္းဘဲ ေတာင္းေနၾကတုန္းပါလား၊
တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရေတြကလည္း ကာေပးေနေတာ့
ေရာက္တက္ေနၾကေပေတာ့သည္။ ဘာမွန္းသိေတာ့
မမွန္တာ လုပ္ရမွာ
မေၾကာက္ျဖစ္ေနသည္။ တိုင္းေဒသႀကီးေတြအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေပးထားေတာ့
လည္း
ျပည္ေထာင္စု အစိုးရက
၀င္မစြက္ဘဲေနေနသည္။
အေပၚကိုတိုင္ေတာ့လ
ည္းေအာက္ကိုဘဲခ်ေပးေနသည္။ ခ်ေပးသမွ်
လည္းေအာက္က
ဘယ္ေတာ့္မွ်မမွန္၊ ဘက္လိုက္ျခင္းျဖင့္သာသူ႕
လူသူကယ္ထုတ္ၾက သည္။ ဘယ္လို တိုင္တိုင္
တိုင္သူသာေမာၿပီး ရပ္သြားၾကသည္။ အနာၿမဳံသြားၿပီးအကိုက္အခဲကေတာ့
ခံစားေန ရဆဲျဖစ္ၾကသည္။
တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရေတြကို
လူမ်ဳိးစုျပည္နယ္ေတြကလြဲရင္ အကုန္ျဖဳတ္ျပစ္ၿပီး
ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက တိုက္ရုိက္အုပ္ခ်ဳပ္ရေတာ့မွာလားဟုေမးခ်င္သည္။
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသစ္ ဆီခ်ီတက္ ရာတြင္ မလိုက္ႏိုင္သူေတြကို
ခ်န္ထားခဲ့သင့္ၿပီ
သူတို႕ကိုေစာင့္ေနလွ်င္ ခရီးကေရွ႕မတက္ဘဲ
ေနာက္ျပန္ ျပန္ ေရာက္ေနမည္။
ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကို
ျပင္သင့္ကျပင္ရေပေတာ့မည္။ သို႕မဟုတ္ပါက
သံစဥ္မတူ
သည့္သီးခ်င္းႏွစ္ပုဒ္ကို တၿပိဳင္တည္းဖြင့္နားေထာင္သလို
နားခါးလွပါၿပီ
တပုဒ္ကိုပိတ္မွ နားေထာင္ ေကာင္းပါမည္။
တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကလည္း
ဒီမိုကေရစီအေရြ႕မွာ လူလိမၼာလုပ္ၿပီးကိုယ္နဲ႕
မဆိုင္သလို မေနသင့္ေတာ့ၿပီ
အားလုံး၀ိုင္းတြန္းမွေရြ႕ပါလိမ့္မည္။
အေခ်ာင္လိုက္ၿပီးလူလိမၼာ လုပ္ၾကသူ မ်ားလြန္းလွ်င္
ေနာက္ကိုျပန္ေရြ႕သြားပါလိမ့္မည္။ ၀ိုင္းတြန္းၾကဖို႕တိုက္တြန္းလိုပါသည္။
ျပည္သူနား
လည္သင့္သည္က တိုင္းေဒသႀကီးအစိုးရေတြက ေနာက္ကိုျပန္တြန္းေန
သည္ကို
ျမင့္သင့္ၿပီျပည္သူက လူလိမၼာလုပ္ေနလွ်င္
ေနာက္ကိုျပန္ေရြ႕သြားေတာ့မည္။
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ေကာင္းက်ဳိးကိုယ္
မပါလွ်င္ ခိုရာကပ္ရာက်ပါသည္ ခိုကပ္ေနသည့္
ကိစၥကို
ရွက္တတ္ၾကပါ။ ဟိုေခတ္ကလိုအေခ်ာင္သမားအခ်င္းခ်င္း
ဂုဏ္ၿပိဳင္သည့္ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ၿပီ။
အမ်ားစုက အေကာင္းဘက္
မွာေရာက္ေနၿပီ လက္ညႈိးထိုးမခံခ်င္လွ်င္
ကိုယ္လည္း ၀ိုင္းတြန္းရမည္။
မတြန္းလွ်င္လူကဲ့ရဲ႕ခံရမည္။
ျပည္ေထာင္စုအစိုးရကို ၀ိုင္းကူရမည္။ သမၼတႀကီး
ကလည္း၀ိုင္းလုပ္ပါမွာေအာင္ျမင္မည့္
အေၾကာင္းဖိတ္ေခၚထားသည္။
သူခိုးေသေဘာ္ညွိသည္ကို လက္မခံၾကပါနဲ႕ သူခိုးဆိုလွ်င္ေထာင္ထဲ
အေရာက္၀ိုင္းပို႕ၾကပါ။
သူခိုးေၾကာင့္အိပ္ေရးပ်က္ မခံၾကပါနဲ႕ ဟူ၍ေျပာခ်င္ပါသည္။
တနည္းေတြးမိတာလည္းရွိပါသည္။ တိခ်ိန္က
ဗဟိုျပည္သူ႕၀န္ထမ္း
တကၠသိုလ္သည္ ၀န္ထမ္း မ်ားအားအမိန္႕ကိုသာနာခံတတ္ရန္ဟူသည့္
ေလ့က်င့္ေရးသင္တန္းေက်ာင္းျဖစ္သည္ျမင္မိပါသည္။ ထို ေက်ာင္းတြင္
သင္ခန္းစာေတြလည္းမေျပာင္း
ဘာသာရပ္ကိုလည္းမေျပာင္းဘဲ
မည္သည့္ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ အတူ ဤသင္တန္းေက်ာင္းကို
ဆက္လက္ဖြင့္လွစ္ေနၾကသည္ကို ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစား၍ မရႏိုင္ပါ။
ဒီမိုကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစံနစ္အတြင္း ထိုေက်ာင္းမွာ
ေငြကုန္လူပမ္းျဖစ္ေနသည္ဟု
ျမင္မိပါသည္။
အေၾကာင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္အမႈလိုက္ေနက် ခရမ္းၿမိဳ႕နယ္တရားရုံးမွ
တရားခြင္စာေရး၀န္ထမ္း တစ္ေယာက္ မၾကာခင္ကမွ
သင္တန္းၿပီး၍ျပန္လာသည္ကို ေတြ႕၍
စုံ
စမ္းေမးျမန္းၾကည့္ပါသည္။ မည္
သည့္ဘာသာ ရပ္မ်ားသင္ၾကားေနပါသည္ကို
ေမးျမန္းၾကည့္ပါသည္။
ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ကြန္ျပဴတာ၊ လက္ႏွိပ္စက္၊
ၾကက္ေျခနီ၊
လူမႈေရး၊ ရုံးလုပ္ငန္း၊ စစ္ေရးျပ၊ ျပည့္သူ႕ဆက္ဆံေရး၊
ဆက္သြယ္ေရး စသည္ျဖင့္
ဘာသာရပ္မ်ားစြာသင္ယူရသည္ဟုဆိုသည္။
ထိုသင္တန္းသားမ်ားအား စစ္ေရးျပ ဘာသာရပ္သင္ၾကား
ရန္လိုအပ္ပါသလား။
ကိုယ့္ႏွင့္ဘာမွမဆိုင္ေသာသင္တန္းမ်ားကို
အဘယ့္ေၾကာင့္ အခ်ိန္ကုန္လူပမ္း ေငြကုန္ခံ၍
ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားေနၾကပါသနည္း။
ကၽြန္ေတာ့္အျမင္တြင္ အက်ိဳးရွိသည္ဟု
လုံး၀မျမင္ႏိုင္ပါ။
သင္တန္းတက္ခဲ့သူမ်ားေရာ ဘာတတ္ခဲ့ပါသနည္း။ ဘာမွမတတ္ခဲ့ဘဲ
အခ်ိန္၊ ေငြ အလဟႆ ကုန္က်ျခင္းသာ
ျမင္ေတြ႕ရပါသည္။ ဤမွ်အက်ဳိးမဲ့ေသာကိစၥအားမည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္
မျပဳျပင္ဘဲ ဆက္လုပ္ေနၾကပါသနည္း ေနာက္ျပန္လွည့္ဖို႕မ်ားရွိေနသလားဟု
သံသယရွိမိပါသည္။
အမွန္တကယ္လုပ္သင့္သည္မွာ
လိုအပ္သည့္ကၽြမ္းက်င္မႈသင္တန္းမ်ားကို
လုပ္ငန္းအလိုက္ သင္တန္းေပးျခင္းကသာ
အက်ဳိးရွိမည္ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္မကန္ေငြမကုန္ဘဲအက်ဳိးရွိေစမည့္
သင္တန္း မ်ဳိးကို
ဘယ္လိုဖြင့္လွစ္ၾကမွာလည္းဆိုသည့္ေမးခြန္းကို
ေျဖႏိုင္ဖို႕ႀကိဳးစားရေပမည္။
မည္သို႕အက်ိဳး
ရွိေစရန္မည္သည့္သင္တန္းမ်ိဳးကို မည္သို႕ေပးၾကလွ်င္ေကာင္းမည္ကို
အေျဖရွာရေပမည္။
မည္သည့္မသမာမႈမ်ားကို
မည္သို႕အေရးယူရမည္၊ မည္သူမ်ားကိုမည္သို႕
သင္တန္းေပး ေလ့က်င့္ ထားၿပီး
အေရးယူခံရသူမ်ားထြက္သြားလွ်င္
မည္သို႕အစားထိုးရမည္ကို အသင့္ျပင္ထားသင့္ ပါသည္။
အသင့္ျပင္ထားျခင္းမရွိသည့္အတြက္
မည္သည့္လိုအပ္ခ်က္ကို
မွ်အစားထိုးမရေတာ့ဘဲ လစ္ဟာမႈမ်ားျဖင့္ ေရွ႕ကိုမေရာက္ေတာ့ဘဲ
ေနာက္ျပန္ရန္သာ ျမင္ေတြ႕ေနရပါသည္။
လြယ္သည္ကိုခက္ေစေအာင္
ရွင္းေနသည္ကိုရႈပ္လာေအာင္
တမင္လုပ္ျခင္းျဖင့္ အမွန္အမွား တရားမတရားသည္ကို
ရႈပ္ေထြးၿပီးအေျဖရွာ
မရေအာင္ျပဳလုပ္ေနၾကပါက တိုင္းျပည္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီး
ျပည္သူေတြအဆင္ေျပ
မည္ေပ်ာ္ရႊင္မည္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဆင္းရဲတြင္းထဲေရာက္ေရာက္ကုန္ၾကသည္ကို
အထူးသတိထားရေပမည္။
မၾကာခင္က လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္တစ္ခုရွိခဲ့သည္။
ခရမ္းၿမိဳ႕နယ္
ကံေကာင္းေက်းရြာ စိုက္ပ်ဳိးေရး အလုပ္သမားသမဂၢမ်ားက
သူတို႕ရြာကမ္းၿပိဳၿပီး
ပင္လယ္ထဲပါသြားေၾကာင္း ထိုရြာေဟာင္းေနရာတြင္
ေသာင္ျပန္ေကာလာၿပီး ယခုစိုက္ပ်ဳိးရသည့္ေသာင္ေကာျဖစ္ေနေၾကာင္း
ထိုေသာင္ေကာေျမကို
တရား ၀င္ေလွ်ာက္ထားၿပီး
လယ္လုပ္လိုၾကေၾကင္းေျပာျပၿပီး
ကၽြန္ေတာ့္အားေလွ်ာက္လႊာေရးခိုင္းပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သမဂၢ၀င္မ်ားအျပင္
ကမ္းၿပိဳ၍
ဆုံးရႈံးခဲ့သူမ်ားအားလုံး (၁၈၃)ေယာက္အညီအမွ်ခြဲ
ေ၀ၿပီးလယ္လုပ္လိုေၾကာင္း
ဧက(၁၀၀၀)ခန္႕ကို ေလွ်ာက္လႊာေရးေပး
လိုက္ပါသည္။ ထိုစာကိုစုေပါင္း
လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီးသည့္အခါတြင္မူ ၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးရုံး
သို႕သြားပို႕ပါသည္။
ထိုရုံးကစာကိုမယူ လိုက္ပါ။
စာတိုက္က ပို႕ပါဟုေျပာလႊတ္၍
စာတိုက္တြင္ေငြကုန္ခံၿပီးသြားပို႕ၾကရရွာသည္။ စာကိုစားပဲြ
ေရွ႕အေရာက္ပို႕သည္ကိုယူထားလွ်င္လြယ္သည္။
ယခုစာတိုက္ကပို႕ခိုင္းေတာ့ခက္ရသည္။ ကဲ
လြယ္ တာကိုခက္ေအာင္
လုပ္တာဘဲျဖစ္ပါသည္။
မႈခင္းေတြျဖစ္သည့္အခါမ်ားမွာလည္း
ထိုနည္းတူဘဲ
ရန္ျဖစ္တယ္ဆိုပါေတာ့ တဖက္အမႈသည္ ကအမ်ဳိးသမီးပါသည္ဆိုပါေတာ့
မဟုတ္ဘဲနဲ႕လီဆယ္ၿပီး လက္ဆြဲပါတယ္ေျပာၿပီး
တစ္မႈထပ္ဖြင့္
ဖြင့္ေပးတဲ့ရဲကလည္းေငြရရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီးဖြင့္ေပး၊
ဥပေဒရုံးကလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႕
အမႈဖြင့္ေပး၊ တရား
သူႀကီးကလည္းပိုက္ဆံရေတာ့ ထြက္ခ်က္ေတြကလည္းသက္ေသလိမ္ေတြနဲ႕
ရႈပ္ေနေတာ့ အဲဒါကို အေျခ ခံၿပီး
ပိုက္ဆံရတဲ့တရားသူႀကီးက အရိုက္ခံလိုက္ရတဲ့
ေယာက်ာၤးေလး
ကိုေထာင္ဒါဏ္ထိုက္တဲ့ ပုဒ္မနဲ႕ စြဲခ်က္အတင္ခံရေရာ။
အထက္ရုံးေတြကိုလိုက္
ပိုက္ဆံကုန္ရေတာ့တာေပါ့။
ရွင္းေနတဲ့ကိစၥကို မရႈပ္ရႈပ္ ေအာင္လုပ္ၿပီး ေဟာ
ေျပာင္းျပန္တရားစီရင္ၾကေလရဲ႕။
ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ
ေဆြးေႏြးပဲြတခုကိုသြားတက္ေတာ့
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကတရားအုပ္နဲ႕ေတြ႕ ခဲ့ရပါတယ္။
တရားအုပ္ကိုကၽြန္ေတာ္ကေမးၾကည့္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕ဆီမွာေအာက္ရုံးက
အမိန္႕ခ်မွတ္တဲ့အခါ
အမႈတစ္ရာကိုမေက်နပ္ လို႕အထက္ရုံးတက္
သြားတာဘယ္ႏွမႈရွိပါ သလည္းဆိုေတာ့ သူတို႕ ဆီ မွာ
စာရင္းအတိအက်ေတာ့မရွိဘူး ခန္႕မွန္းေျခေျဖရရင္ေတာ့
အမႈတစ္ရာမွာႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေတာ့
အထက္ရုံးကို
တက္တတ္ပါေၾကာင္းရွင္းျပပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့
အမႈတစ္ရာဆို ရင္အထက္ ရုံးကိုမေက်နပ္လို႕တက္ၾကတာ
တစ္ရာမွာ ရွစ္ဆယ္ထက္မနည္းဘူးလို႕
ရွင္းျပခဲ့ပါသည္။
အဲ့ဒါ အေၾကာင္း ရင္းကဘာလည္းဆိုေတာ့
ရွင္းေနပါသည္။
မွန္ကန္မွ်တစြာစီရင္ခဲ့ပါက မည္သူမေက်မနပ္ျဖစ္မည္နည္း။
ကၽြန္ေတာ္က
လာဒ္စားၿပီးမမွန္တာလုပ္တဲ့တရားသူႀကီးေတြကို
အေရးယူဘို႕တိုင္တတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ခရုိင္တိုင္းတရားသူႀကီးေတြကပါမုန္းတယ္
က်ေနာ့္ကို၀ုိင္းခ်တယ္။ က်ေနာ္ကမမႈပါ။
က်န္တဲ့ေရွ႕ေနအမ်ားစုကေတာ့ အဲဒီလိုအမုန္းခံရၿပီး အမႈမႏိုင္ျဖစလာရင္
ငွါးသူကေရွာင္မွာေၾကာက္ လို႕ တရားသူႀကီးေတြနဲ႕ေပါင္းၾကတာမ်ားတယ္။
တခ်ဳိ႕တရားသူႀကီးေတြ က်ေနာ္လက္ေတြ႕ ေတြ႕ဖူး
တယ္။ အမွန္ကိုဘဲစီရင္တယ္။ က်ေနာ္တို႕ခရမ္းကၿမိဳ႕နယ္တရားသူႀကီးဦးခင္၀င္း၊
သုံးခြက ၿမိဳ႕နယ္ တရား သူႀကီးဦးေအာင္ေမာ္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရွင္းတာကို
ရႈပ္ေအာင္မလုပ္ဘူး။ ရႈပ္တာကိုရွင္းေအာင္ လုပ္ၿပီး မွန္တာလုပ္တာ
က်ေနာ့္လက္ေတြ႕ပါ။
အဲဒီလိုတရားသူႀကီးေတြကို
ရာထူးတိုးဘို႕
လိုတယ္။ သူကမွန္ေတာ့ အထက္ကိုမေၾကြးဘူး။
သူတို႕အသက္ႀကီးၿပီ
ပင္စင္နီးလာၿပီ။ ၿမိဳ႕နယ္တရားသူႀကီးက
မတက္ဘူး။ ခရိုင္မွာ ခပ္ငယ္ငယ္နဲ႕ တရား
သူႀကီးျဖစ္တဲ့လူေတြေတြ႕ဘူးတယ္။ လုံး၀ေငြေနာက္လိုက္ေနတာေတြ႕ရတယ္။
အဲဒီေတာ့
က်ေနာ္တို႕ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလည္း။
တရားခံေတြနဲ႕တရားသူႀကီးေတြ
ဘက္လိုက္မႈကင္းေအာင္မွန္
ကန္မွ်တစြာစီရင္ တာေတြကို စံထားၿပီးအေျခခံထားၿပီး
ရာထူးတိုးေပးဘို႕လိုပါတယ္။ သူတို႕ကေရွး
ေဟာင္းနည္းအတိုင္း စာေမးပြဲေျဖခိုင္းေနတယ္။
ဒီလိုမဟုတ္ဘူး
ခုေတာ့ေျပာင္းျပန္စီရင္သူေတြကိုပါ ရာထူးတိုးေပးေန
တယ္လို႕ျမင္ပါတယ္။
မျဖစ္သင့္ဘူး ျဖဴစင္တဲ့သေဘာရိုးနဲ႕စီရင္တဲ့သူသာ
ရာထူးမတိုး သင့္ဘူးလား။
ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ေျဖပါ။
၂၀၁၃
ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ(၅)ရက္ ဦးသန္းေဆြ
AFFM - ဥကၠဌ
